Raka (AJCC) czy Światowa Organizacja Zdrowia (WHO). Dla każdego typu nowotworu organizacje UICC oraz AAJC opracowują i publikują tabele klasyfikacji TNM oraz oceny stopnia zaawansowania. Tabele te, w najnowszej wersji (8.edycja), są dostępne w naszym serwisie w poszczególnych artykułach dotyczących określonych nowotworów – w Rak piersi - objawy, przyczyny, leczenie. Rak piersi, nazywany również rakiem sutka, jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u kobiet w Polsce. Początkowo nie daje symptomów. Pierwszy widoczny objaw to zwykle guzek w piersi.. Na rynku dostępne są spraye lub susz. Co ciekawe, według zaleceń medycznych, susz nie nadaje się do palenia, gdyż w wysokich temperaturach degradowane są cenne związki odpowiadające za jego lecznicze działanie. Rekomendowaną drogą podania jest waporyzacja. Sprawdź ofertę waporyzatorów – przenośnych i z filtrami. Choroba nie daje bowiem żadnych objawów przez dłuższy czas. Objawy raka jajnika pojawiają się zazwyczaj wtedy, gdy choroba jest zaawansowana. Pojawiają się wtedy dolegliwości ze strony układu pokarmowego — wzdęcia, uczucie pełności w brzuchu, odbijanie, powiększenie się obwodu brzucha. Podejrzane zmiany skórne są kojarzone z nowotworami skóry, ale inne nowotwory również mogą manifestować swoją obecność na skórze. Swędzenie skóry, nadżerki, przebarwienia, rumień, rybia łuska — te i inne objawy skórne mogą wskazywać na raka. Sprawdź, na co warto zwrócić uwagę.  Szacuje się, że 5-letnie przeżycie chorych leczonych z tego powodu wynosi około 70 proc. Umieralność w raku nerki to około 3 proc. zgonów u mężczyzn oraz 2 proc. u kobiet wśród wszystkich zgonów z powodu nowotworu. Rokowanie co do przeżycia pogarsza się w przypadku raka jasnokomórkowego nerki z przerzutami do płuc, mózgu lub . Krtań jest najczęstszą lokalizacją nowotworów złośliwych regionu głowy i szyi. W Polsce rak krtani i gardła stanowi 4% wszystkich nowotworów u mężczyzn i 0,5% nowotworów u kobiet. W obrębie głośni zwykle występują raki wysoko lub średnio zróżnicowane (GI-II), w górnym piętrze krtani – częściej niż w głośni – stwierdza się raki o niskim stopniu zróżnicowania (GIII), których mało charakterystyczne objawy nie zawsze skłaniają pacjentów do odpowiedniej diagnostyki w kierunku tak groźnej choroby, jaką jest nowotwór gardła. Rzadko występującą formą raka płaskonabłonkowego krtani jest jego postać brodawczakowata. Ponad 90% wszystkich przypadków raka krtani stanowią raki płaskonabłonkowe, mimo że w przeważającej części krtań pokryta jest nabłonkiem migawkowym. U palaczy nabłonek ulega jednak metaplazji płaskonabłonkowej, przerostowi i dysplazji. Bezpośrednią zmianą przedrakową, która może przekształcić się w nowotwór gardła, dający często niespecyficzne objawy, jest tzw. dysplazja dużego stopnia. W zależności od lokalizacji w obrębie krtani, raki gardła różnią się częstością występowania, objawami oraz metodami leczenia. Szczyt zachorowań na raka krtani i gardła przypada na VI dekadę życia. Rak gardła Za najważniejszy czynnik etiologiczny, sprzyjający rozwojowi raka gardła, uznaje się palenie tytoniu. Rak krtani występuje bardzo rzadko u osób niepalących. Do innych czynników zwiększających ryzyko zachorowania na ten rodzaj nowotworu zalicza się nadużywanie alkoholu. Innym długoterminowym czynnikiem ryzyka wystąpienia tej podstępnej choroby, jaką jest rak gardła, jest refluks żołądkowo-przełykowy, który podrażnia błonę śluzową gardła dolnego i krtani przez treść żołądkową. Wpływ na rozwój raka krtani może mieć także długotrwała ekspozycja (zawodowa) na drażniące substancje chemiczne, opary kwasów, kleje, farby, rozpuszczalniki, pyły i metale ciężkie. Rodzaje raka krtani i gardła Rak głośni stanowi nieco ponad połowę wszystkich raków krtani. Ten rodzaj raka gardła cechuje mała dynamika wzrostu i późne przerzuty do okolicznych węzłów chłonnych. Objawy raka głośni związane są przede wszystkim z zaburzeniami mowy (od chrypki aż do bezgłosu), które pojawiają się dość wcześnie i dusznością. Rak krtani okolicy nagłośniowej (najczęściej nagłośnia) występuje u blisko 1/3 wszystkich chorych. Cechuje go duża dynamika wzrostu i wczesne przerzuty do okolicznych węzłów chłonnych. Pierwszym objawem nowotworu gardła okolicy nagłośniowej jest podrażnienie w gardle i uczucie przeszkody przy połykaniu. Rak krtani okolicy podgłośniowej (podgłośnia) jest zaliczany do najrzadszej lokalizacji tego nowotworu. Ten typ raka gardła cechuje niewielka dynamiką i długo przebiega bezobjawowo. Objawy raka krtani Diagnostyka onkologiczna raka krtani i gardła jest identyczna jak w przypadku innych nowotworów regionu głowy i szyi. Szczególną rolę odgrywa laryngoskopia pośrednia przy użyciu lusterka krtaniowego i bezpośrednia. O rozpoznaniu nowotworu gardła decydują nie tylko charakterystyczne objawy i symptomy, ale przede wszystkim badanie histopatologiczne wycinka pobranego drogą biopsji wycinkowej w trakcie bezpośredniego wziernikowania narządu (badanie direktoskopowe lub fiberoskopowe). W ocenie stopnia zaawansowania klinicznego guza krtani obowiązuje wykonanie następujących badan obrazowych: tomografia komputerowa szyi, USG szyi z oceną węzłów chłonnych i przestrzeni przednagłośniowej, RTG klatki piersiowej w 2 projekcjach, tomografia komputerowa klatki piersiowej ( w przypadku masywnych przerzutów raka do węzłów chłonnych grupy III i IV szyi). Najbardziej charakterystycznym objawem i wręcz symptomem raka krtani i gardła jest chrypka. Zmiana barwy głosu jako wczesny objaw raka krtani dotyczy tylko i wyłącznie poziomu głośni i zmian zlokalizowanych w obrębie fałdów głosowych. Występujące objawy w przebiegu nowotworu gardła mają często charakter sugerujący istnienie przewlekłego schorzenia dróg oddechowych i dlatego długo pozostają lekceważone zarówno przez pacjentów jak i lekarzy. Wczesne objawy raka krtani zależą od pierwotnego umiejscowienia guza i są różne dla poszczególnych poziomów krtani. Objawy raka krtani i gardła Symptomy raka głośni – objawy nowotworu gardła obserwuje się już we wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego guza jako zaburzenia głosu, początkowo o zmianie barwy, osłabienia, braku dźwięczności, męczliwości i okresowej chrypki o zmiennym natężeniu, która nasila się po wysiłku głosowym. Objawy te mogą sugerować przeziębienie, lecz nie ustępują podczas leczenie przeciwzapalnego. W miarę rozwoju guza mogą pojawić się także inne objawy wskazujące na nowotwór gardła: w postaci duszności, stałej chrypki i świstu krtaniowego. Objawy raka krtani okolicy nadgłośniowej – nowotwory te cechują się skrytym i nietypowym przebiegiem, długo dając objawy i dolegliwości sugerujące obecność przewlekłego stanu zapalnego gardła. W początkowym stadium choroby pacjent zgłasza dyskomfort związany z uczuciem zawadzania w gardle, suchości, drapania i podrażnienia. W przypadkach bardziej zaawansowanego raka gardła, przy dużej objętości guza obserwuje się dysfagię związaną z zajęciem sąsiednich struktur, krwioplucie oraz owrzodzenia i nieprzyjemny zapach z ust. Symptomy podgłośniowego raka gardła – jednym z pierwszych objawów raka krtani tego typu może być dyskretna zmiana barwy głosy spowodowana postępującym unieruchomieniem stawu pierścienno-nalewkowego. W niektórych przypadkach ten typ raka gardła długo rozwijają się bezobjawowo, powoli zwiększając objętość i powodując stopniowe zwężanie pasażu powietrznego. W przypadkach bardziej zaawansowanego raka pojawia się duszność, początkowo wysiłkowa, a potem spoczynkowa. Jeżeli dojdzie do rozpadu guza, wówczas u osoby chorej na ten typ nowotworu gardła pojawia się objaw w postaci krwioplucia.[accordion] [acc_item title=”RAK KRTANI I GARDŁA – OBJAWY”]Każda chrypka trwająca ponad 3 tygodnie, zwłaszcza u osoby palącej papierosy, stanowi wskazanie do konsultacji z lekarzem i przeprowadzenia badania laryngologicznego.[/acc_item] [/accordion] Leczenie raka krtani Leczenie raka krtani zależy od lokalizacji guza i stopnia jego zaawansowania klinicznego (system TNM wyróżnia odrębne klasyfikacje dla okolicy nadgłośniowej, podgłośniowej i głośni). Wybierając metodę leczenia raka gardła zawsze należy rozważyć możliwość zaoszczędzenia krtani. We wczesnych stopniach (T1-2,N0) leczeniem z wyboru u pacjentów ze zdiagnozowanym rakiem gardła jest radykalna radioterapia lub usunięcie guza techniką laserową. Alternatywę stanowi zabieg operacyjny oszczędzający krtań. Zabiegi operacyjne raka krtani wykonywane są zewnątrzustnie lub z dostępu otwartego. Technika zależy od lokalizacji oraz zaawansowania nowotworu krtani. Podjęcie decyzji o możliwości częściowego usunięcia krtani jest złożonym procesem i zależy od objawów choroby, stopnia sprawności chorego, stopnia zaawansowania raka i doświadczenia chirurga. W zaawansowaniu T3 najczęściej wykonuje się całkowitą laryngektomię, uzupełnioną napromienianiem. Innym postępowaniem u osób, u których rozpoznano nowotwór gardła, jest radykalna radioterapia lub równoczesna chemioradioterapia; ta metoda pozwala zachować krtań u ponad połowy chorych. Laryngektomię wykonuje się wówczas tylko w przypadku niewyleczenia nowotworu lub jeśli doszło do miejscowego nawrotu. W zaawansowaniu T4 obowiązuje leczenie skojarzone raka gardła (najczęściej z udziałem chirurgii i/lub radioterapii i chemioterapii. Leczenie raka gardła W sytuacji, gdy rak gardła daje przerzuty do okolicznych węzłów chłonnych często kojarzy się wycięcie układu chłonnego szyi (tzw. operacja Jawdyńskiego-Crile’a) z radioterapią. W zaawansowanych stadiach raka krtani i nawrotach po wcześniejszym leczeniu niekwalifikujących się chorych do postępowania miejscowego stosuje się paliatywną chemioterapię. W raku krtani i gardła częste są przypadki wieloletniego przeżycia pacjentów po zakończonym leczeniu onkologicznym w tym po usunięciu krtani. Wiąże się to z potrzebą rehabilitacji mowy u tych chorych, gdyż jej utrata stanowi dla pacjentów bardzo istotny problem społeczno-psychologiczny. Rokowanie raka gardła i krtani Rokowanie w raku krtani zależy od zaawansowania klinicznego i lokalizacji. Najlepsze wyniki leczenia osiąga się w raku głośni i gardła, gdzie przy ruchomych fałdach głosowych odsetek 5-letnich przeżyć wynosi około 90%. W przypadku raka krtani okolicy nagłośniowej u chorych bez przerzutów do węzłów chłonnych 5-etnie przeżycie wynosi około 80% (przy zajętych węzłach 40%). Nowotwór gardła okolicy podgłośniowej cechuje się gorszym rokowaniem. Podobnie jak w przypadku innych raków głowy i szyi, chorzy na niezaawansowanego raka krtani lub gardła mogą być leczeni operacyjnie, jak i napromienianiem. Miejscowy rak gardła zaawansowane wymagają leczenia skojarzonego (operacji i radioterapii bądź radiochemioterapii). Radioterapia u pacjentów, u których zdiagnozowano nowotwór gardła, pozwala uzyskać wyleczenia miejscowe na poziomie 75-95% u chorych na raka głośni i nadgłośni w stopniu T1-2. Odsetek wyleczeń miejscowych po otwartej laryngektomii częściowej w przypadku wczesnego raka krtani wynosi 84-98%. Skuteczność przezustnych zabiegów laserowych wczesnego raka krtani i gardła sięga 82-100%. Zabiegi te wymagają jednak dużego doświadczenia, które ma niewielka liczba ośrodków onkologicznych. Skuteczność leczenia w stopniach T3 nowotworu złośliwego gardła sięga 50%, natomiast w przypadku cechy T4 jest jeszcze niższa. U chorych na raka krtani, ze względu na wspólne czynniki przyczynowe, istnieje zwiększone ryzyko zachorowania na drugi nowotwór niezależny układu oddechowego (najczęściej rak płuca) lub inny nowotwór narządów głowy i szyi (w tym rak gardła), co należy uwzględniać w trakcie badań kontrolnych po leczeniu. Warto w tym miejscu podkreślić szczególną rolę, jaką odgrywają zachowanie czujności onkologicznej (zarówno przez pacjentów jak i lekarzy), wczesna diagnostyka onkologiczna pozwalająca na wykrycie nowotworu krtani, gardła czy innego narządu w obrębie głowy i szyi w niezaawansowanym stadium cechującym się lepszym rokowaniem oraz profilaktyka raka krtani (przede wszystkim unikanie alkoholu i papierosów). ZOBACZ: NOWOTWORY GŁOWY I SZYI – INFORMACJE Rak krtani i rak gardła – objawy, leczenie, rokowanie – bibliografia Pod red. R. Kordek, Onkologia, podręcznik dla studentów i lekarzy, Gdańsk 2013. Pod red. M. Krzakowski, K. Warzocha, Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych 2013, Gdańsk 2013. Pod red. M Krzakowski, A. Kawecki, Nowotwory złośliwe TOM I, Lublin 2012. Pod red. W. Szyfter, Nowotwory w otorynolaryngologii, Poznań 2012. Leczenie paliatywne (leczenie objawowe) – postępowanie medyczne mające na celu zapewnienie właściwego procesu leczenia oraz opieki nad nieuleczalnie chorymi. Celem leczenia paliatywnego nie jest uzyskanie wyleczenia, czy też zatrzymania procesu chorobowego, ale poprawienie jakości życia chorych w danym stadium choroby. Rak (łac. carcinoma, z łac. cancer – „rak”, „krab”, z gr. καρκινος / karkinos / – „rak”, „krab morski”) – nazwa grupy chorób nowotworowych będących nowotworami złośliwymi wywodzącymi się z tkanki nabłonkowej. Dlaczego niekonwencjonalne metody leczenia raka? Niekonwencjonalne metody leczenia raka (tzw. medycyna naturalna) obejmują techniki i sposoby nieakceptowane lub tylko w niewielkim stopniu uwzględniane przez medycynę opartą na badaniach naukowych. Pojęcie to obejmuje szerokie spektrum terapii – od homeopatii, przyjmowania wysokich dawek witamin, suplementów diety, ziół, grzybów, Jaki jest sposób leczenia raka skóry? Leczenie raka skóry opiera się głównie na zabiegu chirurgicznym, czyli wycięciu nowotworu. Czasami stosowane jest zamrażanie lub chemioterapia, rzadziej radioterapia czy metoda laserowa. W przypadku stanów przedrakowych użyteczna jest metoda nieinwazyjna, czyli terapia fotodynamiczna. Co to znaczy leczenie pejoratywne? Jego celem nie jest wyleczenie czy też zatrzymanie procesu chorobowego. Paliatywne leczenie pozwala na poprawę jakości życia chorego poprzez łagodzenie dolegliwości spowodowanych przez nowotwór oraz wydłużenie pozostałego mu czasu. Taka terapia obejmuje przede wszystkim pacjentów w zaawansowanym stadium raka. Co to jest opieka paliatywna? Oddział Paliatywny sprawuje opiekę nad pacjentami, znajdującymi się w terminalnym stadium nieuleczalnej choroby. Celem medycyny paliatywnej nie jest wyleczenie pacjenta ani też zatrzymanie procesu chorobowego, ale przede wszystkim poprawienie jakości życia na tym etapie choroby. Co daje chemioterapia paliatywna? Chemioterapia paliatywna to rodzaj terapii, której celem jest przedłużenie życia oraz poprawa komfortu życia osoby cierpiącej na wyniszczające choroby nowotworowe, głównie poprzez zmniejszenie bólu i dyskomfortu spowodowanego innymi dolegliwościami oraz zahamowanie wzrostu komórek rakowych i tempa ich przerzutów. Czym zajmuje się poradnia paliatywna? Głównym celem jest tu niesienie ulgi w cierpieniu ciała i duszy. Medycznym celem opieki paliatywnej jest leczenie (łagodzenie) objawów, które powodują cierpienie osób chorych: najczęściej bólu, ale także wielu innych (np. duszności, wymiotów, braku apetytu) oraz poprawa jakości życia tych chorych. Jak długo trwa opieka paliatywna? Chemioterapia paliatywna ma na celu przedłużenie życia chorego na nowotwór oraz poprawę jakości życia takiej osoby. Okres trwania chemioterapii paliatywnej zależy od indywidualnych uwarunkowań; chemioterapia paliatywna zwykle trwa kilka miesięcy. Jak długo trwa chemioterapia paliatywna? Celem chemioterapii paliatywnej jest przedłużenie życia, a także poprawa jego jakości. Chemioterapia paliatywna jest zazwyczaj przeprowadzana w ciągu kilku miesięcy. W przypadku raka płuc trwa ona zazwyczaj około jednego roku. Zdarzają się przypadki pacjentów, u których jest ona stosowana nawet przez okres 2 lat. Czym zajmują się hospicja? Opieka hospicyjna to rodzaj opieki, który skupia się na jakości życia chorego i jego bliskich. Zapewnia pomoc osobom w zaawansowanym, nieuleczalnym stadium choroby, dbając o zaspokojenie potrzeb fizycznych, psychicznych, duchowych i socjalnych. Czy opieka paliatywna jest płatna? W hospicjum stacjonarnym pacjent ma zapewnione bezpłatnie: opiekę lekarską i pielęgniarską, leczenie farmakologiczne, leczenie bólu oraz leczenie innych objawów somatycznych. Co to opieka terminalna? Ważną częścią opieki paliatywnej u pacjentów z chorobą nowotworową jest opieka terminalna. Dotyczy postępowania w czasie, kiedy wyczerpały się możliwości leczenia przyczynowego i kiedy wiadomo, że stan pacjenta będzie się stale pogarszał. Według definicji WHO z 2002 r. Co to jest chemioterapia Neoadjuwantowa? Co to jest terapia neoadjuwantowa i adjuwantowa? Terapia neoadjuwantowa to rodzaj terapii przeciwnowotworowej, która ma przygotować Pacjenta do operacji wycięcia guza. Po rozpoznaniu choroby i biopsji, podawane są leki, które mogą zmniejszyć nowotwór i zlikwidować mniejsze, często niewidoczne przerzuty. Ile można zyc po chemioterapii? Średnia długość życia przy 10-ciu rodzajach nowotworów jest większa niż 10 lat. Najlepiej w badaniu wypadł rak jelita grubego. W tym przypadku chorzy żyją aż 17 lat dłużej niż jeszcze cztery dekady temu. 10 razy dłużej żyje się z chłoniakami nieziarnicznymi. Co przygotowac do hospicjum? Przyda się telefon, ładowarka, piżama, szlafrok i kapcie. Warto dołożyć do bagażu wygodne ubranie, klapki pod prysznic, ręcznik i przybory toaletowe. Być może chory będzie chciał zabrać ze sobą również przedmioty związane ze swoim hobby, takie jak książki. Strona główna Zdrowie Objawy Łatwo je zlekceważyć. Sprawdź, czy masz objawy raka Pierwsze objawy raka zwykle mogą wskazywać na wiele innych, niegroźnych chorób i łatwo je zlekceważyć. Zmobilizuj się więc do regularnych badań profilaktycznych, aby nie przespać początkowej fazy nowotworu. Obserwuj sygnały swojego ciała, bo to może uratować ci życie. Sprawdź, na co zwracać uwagę i które objawy mogą wskazywać na rozwój poszczególnych nowotworów. Spis treściNowotwór - objawyMasz podejrzane objawy? Zrób badania profilaktyczneNowotwór - skuteczne metody leczenia Objawy raka nie zawsze są oczywiste, łatwo przykre dolegliwości zrzucić na karb stresu, zmęczenia czy błahych zaburzeń zdrowotnych. Dlatego warto zwracać uwagę na sygnały ciała i, nie papadając oczywiście w hipochondrię, regularnie konsultować się ze swoim lekarzem. Psychika a choroba nowotworowa Nowotwór - objawy Poniższe dolegliwości w wielu chorobach mogą się w ogóle nie pojawić, choć komórki nowotworowe dzielą się i niewyczuwalny guz rośnie (np. w trzustce, jajniku, nerkach). Dlatego tak ważne są regularne badania! rak szyjki macicy: krwiste upławy, bóle podbrzusza i krzyża, bolesne oddawanie moczu rak trzonu macicy: krwawienia, ból rak mózgu: chwiejny chód, narastające bóle głowy, niewyraźna mowa, nudności, niedowład rak piersi: wszelkie zmiany kształtu i barwy gruczołu piersiowego lub brodawki, bezbolesny lub sprawiający lekki ból guzek, wydzielina z brodawki rak prostaty: bóle w miednicy, częstomocz, słaby, przerywany strumień moczu, bóle podczas mikcji rak płuca: ból w klatce piersiowej lub w barku, suchy kaszel, świszczący oddech, odpluwanie krwią, często powtarzające się zapalenia płuc rak żołądka: spadek wagi, stałe uczucie sytości, wymioty, krwawienia, stolce o czarnej barwie rak trzustki: ból, spadek wagi, żółtaczka (objawy wyjątkowo niespecyficzne, pojawiają się późno) rak jelita grubego i odbytnicy: dyskomfort w okolicach brzucha, spadek wagi, zmiany rytmu wypróżnień, krew w stolcu (kolor silnie czarny) rak pęcherza moczowego: częste oddawanie moczu, parcie na pęcherz, ból, krwiomocz rak nerki: ból w plecach lub w boku, wyczuwalny guz, krwiomocz, niekiedy wzrost ciśnienia krwi rak jajnika: dyskomfort w podbrzuszu, nieprawidłowe krwawienia, powiększenie brzucha czerniak: zmiany kształtu, barwy, powiększenie lub krwawienie ze znamion i brodawek chłoniak: powiększenie węzłów chłonnych (nie maleje po 2 tygodniach leczenia), gorączka, anemia, spadek wagi, nocne poty białaczka: anemia, spadek wagi, częste infekcje, częste krwawienia, osłabienie Masz podejrzane objawy? Zrób badania profilaktyczne USG piersi – za pomocą fali ptradźwiękowej wykrywa milimetrowe guzki w piersiach. Mammografia - RTG piersi niewielkimi dawkami promieniowania. Pozwala rozpoznać nowotwory o śr. poniżej 0,5 cm. Cytologia szyjki macicy - badanie pod mikroskopem złuszczonego nabłonka pobranego z pochwy i szyjki macicy. Pozwala wcześnie rozpoznać raka szyjki macicy. Kolonoskopia - za pomocą wprowadzanego przez odbyt giętkiego wziernika ocenia się stan wewnętrznej ściany jelita grubego i w przypadku natrafienia na wczesną postać raka można go natychmiast usunąć. Badanie per rectum - badanie palcem przez odbyt gruczołu krokowego. Wykrywa powiększenie prostaty, raka odbytu, hemoroidy. RTG klatki piersiowej – najtańsza metoda wykrywaniu raka płuca. Czasami zawodzi, coraz częściej jest zastępowana tomografią komputerową, co pozwala wykryć niewielkie zmiany. USG jamy brzusznej - za pomocą fal ptradźwiękowych uwidacznia na ekranie obraz wątroby, trzustki, nerki, w których zmiany nowotworowe w początkowej fazie często nie powodują dolegliwości. prof. Cezary Szczylik, onkolog, hematolog Nowoczesne leki onkologiczne stanowią nowy element w układance, którą próbujemy złożyć od wielu lat. I choć dochodzą do mnie głosy sceptyków, że postęp w leczeniu chorób nowotworowych zatrzymał się, to nie jest to prawda. Nawet jeśli co rok nie pojawiają się na rynku nowe leki zmieniające oblicze onkologii, nauka nie stoi w miejscu – badania kliniczne trwają i potwierdzają słuszność przyjętych kierunków leczenia. Tym, co wciąż martwi mnie w polskim obrazie onkologii, jest zbyt późne zgłaszanie się pacjentów z objawami świadczącymi o rozwiniętej już chorobie nowotworowej. Dlaczego tak wielu lekarzy rodzinnych nie zwraca uwagi na pierwsze symptomy raka? Dlaczego chorzy boją się przyznać do pierwszych dolegliwości? Gdyby wykrywalność nowotworów w Polsce wzrosła, mielibyśmy lepsze wyniki leczenia. Druga rzecz to dostęp do najnowszych kuracji, które są oczywiście drogie, ale pacjenci powinni mieć prawo, by móc w pełni z nich skorzystać. Liczę na to, że wkrótce się to zmieni. Nowotwór - skuteczne metody leczenia Skalpel Zabiegi chirurgiczne są nadal w wielu wypadkach najskuteczniejszym sposobem na pozbycie się komórek rakowych. Guz zostaje wycięty z przylegającymi tkankami i najbliższymi węzłami chłonnymi, by zapobiec tworzeniu się przerzutów. Postęp najlepiej widać na przykładzie operacyjnego leczenia raka piersi: niegdyś usuwano całą pierś, obecnie we wczesnych stadiach choroby (gdy guz nie przekroczył 3 cm średnicy) proponuje się operacje oszczędzające. Radioterapia Napromieniowanie guza przed operacją lub po niej ma zniszczyć pozostające w organizmie komórki rakowe. W metodzie tej wykorzystuje się własności promieni rentgenowskich i gamma. Naświetlanie nie oszczędza zdrowych tkanek. Chemia Działanie leków stosowanych w chemioterapii (cytostatyków) sprowadza się do zabicia szybko dzielących się komórek rakowych, ale przy okazji cierpią na tym zdrowe tkanki: szpik, włosy, skóra. Leki można podawać dożylnie (bezpośrednio do krwi) lub doustnie. Mogą być podawane pojedynczo, chociaż współcześnie coraz częściej, by zwiększyć skuteczność leczenia, podaje się ich kombinację. Terapia celowana W kuracjach tych wykorzystuje się tzw. przeciwciała monoklonalne i preparaty, które potrafią zlokalizować w organizmie komórki guza na podstawie specyficznych receptorów obecnych na ich powierzchni. Dzięki tej metodzie można zminimalizować ryzyko pojawienia się działań niepożądanych obecnych przy tradycyjnej chemioterapii. Ale nie każdy nowotwór, z powodu braku specyficznych receptorów, można tak leczyć. miesięcznik "Zdrowie" JAKICH WITAMIN I MINERAŁÓW CI BRAKUJE? Pytanie 1 z 9 Jak określisz swoje samopoczucie? Zmęczenie, poddenerwowanie, niepokój, zaburzenia snu, a nawet stany depresyjne to moja codzienność Jestem apatyczna, najchętniej cały czas bym spała Dokuczają mi zmęczenie, rozdrażnienie, kołatanie serca, a moje ciśnienie jest wyraźnie podwyższone Czasem jestem zmęczona, ale odzyskuję siły po odpoczynku Moje samopoczucie jest bardzo dobre Paweł Walewski, publicysta działu naukowego „Polityki” | Konsultacja: prof. Cezary Szczylik Co czuje najbliższa rodzina po usłyszeniu od lekarza diagnozy – Rak, nieoperacyjny, chemioterapia, przerzuty, małe szanse, przygotować się na śmierć, uczynić ostatnie dni jak najbardziej komfortowymi? Na pewno cały wachlarz negatywnych emocji. Co czuje osoba z taką diagnozą? To samo co rodzina, tylko kilka razy intensywniej. Jeśli chcecie uświadomić sobie ludzkie tragedie stojące za rakiem, wystarczy wejść na któreś z Polskich for onkologicznych. Wypowiadają się matki 3 letnich dzieci, świadome, że całkiem niedługo, prawdopodobnie je osierocą. Ojcowie i jedyni żywiciele rodziny, zrozpaczone dzieci. Po 15 minutach lektury ma się ochotę wyrzucić monitor przez okno – na każdym z tych for widać jedno wielkie wołanie o pomoc, o diagnozę, o prognozę. Pytania o leki, prośby o opinie na temat kontrowersyjnych metod a’la niegojąca się rana w nodze z cieciorką w środku (zainteresowanych odsyłam do google pod hasłem Dr. Ashkar, ostatnio było zresztą o tym starszym Panu głośno). Samotni w tym wszystkim ludzie wylewają swoje smutki i zmartwienia na forach, licząc na pocieszenie współtowarzyszy niedoli – często je dostają i chwała wszystkim tym, którzy bezinteresownie poświęcają swój czas na napisanie kilku zdań otuchy i wsparcia. Co czuję ja – stojąc twarzą w twarz z nowotworem mojej Mamy? Nie mam szczerze mówiąc ochoty tego uzewnętrzniać. Wild, Wild West Chorym i ich rodzinom daje się niewielki, lub zgoła żaden, wybór – trzeba ciąć, podawać chemię lub napromieniowywać. Nowotwory generalnie dzielą się na złośliwe i wczesnych stadiach większości nowotworów, najczęstszym zabiegiem jest chirurgiczne wycięcie zmienionej tkanki. Ciach, guz znikł, teraz należy trzymać kciuki i mocno wierzyć, że nowotwór nie powróci w innym, lub tym samym miejscu. Jeśli operacyjne usunięcie tkanek nowotworowych jest niemożliwe, ze względu na jego umiejscowienie, wysoką ilość przerzutów lub zajęcie ważnych organów/naczyń krwionośnych, wtedy stosuje się, w zależności od umiejscowienia, chemio i radio terapię. Chemioterapia polega na podawaniu syntetycznych, chemicznych farmaceutyków, licząc, że silna toksyna zabije komórki nowotworowe. Radioterapia polega na napromieniowywaniu miejscowo obszaru ciała, w którym znajduje się guz. W przypadku niektórych guzów, stosuje się też terapię hormonalną. W leczeniu onkologicznym te 4 główne zabiegi, stosuje się najczęściej łącząc je ze sobą w różnych konfiguracjach, w zależności od konkretnego przypadku. Stosuje się leczenie miejscowe (skupione na 1 obszarze występowania nowotworu), systemowe (które w uproszczeniu polega na zatruciu przy pomocy chemioterapii całego organizmu), radykalne (W tym przypadku, lekarze onkolodzy stawiają sobie ambitny cel całkowitej anihilacji komórek nowotworowych w organizmie pacjenta, wszelkimi możliwymi sposobami, ale tylko w przypadku ogólnie dobrej kondycji pacjenta), oraz leczenie paliatywne – kiedy to nic już nie można zrobić, więc wysiłek lekarzy skupia się na ulżeniu choremu w cierpieniu, zwiększeniu jego komfortu i czekaniu na śmierć. Umieranie na złośliwego raka to w 90% przypadków powolna, wielomiesięczna lub nawet wieloletnia agonia. Organizm jest stale zatruwany toksynami z guzów, silnie toksycznymi lekami stosowanymi w chemioterapii, napromieniowywany (a podobno promieniowanie powoduje zmiany w kodzie genetycznym, co owocuje mutacjami?), traktowany syntetycznymi, często eksperymentalnymi lekami (bo dokładne i długotrwałe badanie leków onkologicznych nie opłaca się ani koncernom, ani zdaniem FDA, pacjentom, którym jak najszybciej według tej organizacji należy dać szansę w postaci nowego leku, który niesie zawsze „nadzieję”. A producenci mają zyski i darmowe eksperymenty na pacjentach – sytuacja win-win. Szkoda, że tylko dla koncernów. Statystyki Nie trudno więc jest zrozumieć powszechny strach przed rakiem – stosowane obecnie metody nie należą do przyjemnych i bezbolesnych. Według danych GUSu, w 2006 sprawcą prawie 25% zgonów w Polsce, były nowotwory złośliwe, co daje nam około 97 tys. osób. Co roku wymiera wiec miasto wielkości Grudziądza czy Słupska. Niestety Rak z roku na rok zbiera coraz większe żniwo – W roku 1990 nowotwory złośliwe były przyczyna 18% zgonów. Medycyna podobno idzie na przód, spada liczba zgonów powodowanych chorobami układu krążenia. Rośnie średnia długość życia w całej UE i Stanach Zjednoczonych. Tymczasem szacuje się, ze w 2030 roku, jeśli obecne tempo wzrostu zachorowań na nowotwory złośliwe utrzyma się, za co drugi zgon w USA i co trzeci w UE, będą odpowiadały właśnie one. Czy nie słusznymi wydają się więc zarzuty wielu lekarzy i naukowców, o blokowanie przez medyczno-farmaceutyczny establishment badan nad alternatywnymi metodami leczeni raka, oraz dyskredytowaniu każdego, kto choć zająknie się o alternatywnej terapii czy też ślepej uliczce w onkologii? Szczucie Alternatywnych Terapii Wystarczy przykład Amigdaliny (zwanej witaminą B17, Laetrile, obecna w gorzkich migdałach, jądrach pestek moreli i innych nasionach (np. pestki jabłek) ), której sprzedaż w USA skutecznie zablokowało lobby farmaceutyczne. Zdarzają się nawet przypadki karania wiezieniem lekarzy stosujących terapie amigdalina oraz zwykłych ludzi, propagujących B17 w internecie. Istnieją naukowe dowody skuteczności amigdaliny. Jako główny zarzut przeciwko temu lekowi, FDA uznała możliwość zatrucia cyjanowodorem. Cząsteczka amigdaliny zawiera cyjanek, jednak jest on bezpiecznie “zamknięty”, dopóki substancja ta nie dotrze do komórek nowotworowych, gdzie zostaje uwolniona. Udowodnił to w swoich badaniach Ernst T. Krebs (nie mylić z Hansem Adolfem Krebsem – laureatem nagrody nobla) a także 2 grupy Japońskich onkologów, którzy stwierdzili także, ze nawet bardzo wysoka dawka (Na poziomie 5g), podana dożylnie, jest mniej toksyczna dla organizmu niż 2 tabletki aspiryny. W 2005 r. grupa Australijskich lekarzy opisała i opublikowała przypadek 68-letniego pacjenta, chorego na raka, który przyjął 4800mg witaminy C oraz zastrzyk z 3g Amigdaliny, w wyniku czego trafił do szpitala. Wymagał intubacji ze względu na problemy z oddychaniem. Jest to JEDYNY opublikowany w ostatnich latach przypadek skutków ubocznych po zażyciu Amigdaliny. Jednak należny pamiętać, ze taka reakcja nastąpiła po zażyciu ogromnej dawki syntetycznej witaminy C. Pacjent przeżył. Lekarze stosujący terapie amigdalina wiedza, ze nie należny przyjmować więcej zin 1500mg witaminy C podczas terapii Amigdalina, szczególnie podawaną w zastrzykach. Widocznie 68 letni australijczyk, postanowił sam zadbać o swoje zdrowie, nie rozumiejąc do końca jak jego organizm działa :-). Ostrzegam jednak przed hurra-optymizmem, a w szczególności przed sprowadzaniem amigdaliny z Meksyku lub kupowania jej 2x drożej w polskim internecie, bez konsultacji z lekarzem. Zanim zaczniecie myśleć o alternatywnych terapiach anty-nowotworowych, musicie znaleźć lekarza, który będzie stale monitorował wasz stan zdrowia. Z własnego doświadczenia wiem, ze jest to niezwykle trudne – opór większości lekarzy przed „powrotem do natury” jest zdumiewająco ogromny, ale warto szukać. Pestki moreli są zdecydowanie bezpieczniejszą forma terapii “witamina B17”, przyjmowane z umiarem wraz z suszonymi owocami (najlepiej morelami) nie są zagrożeniem dla zdrowia. Można też jeść pestki jabłek. W jedzeniu pestek panuje jedna zasada – należy spożywać tyle pestek, ile posiada jeden owoc. Np. jabłko posiada od kilku do kilkunastu pestek, więc te kilkanaście pestek należy spożyć RAZEM (ważne!)z pozostałą częścią owocu. Pomaga to w trawieniu pestek (należy je bardzo dobrze przeżuć) i ewentualnym neutralizowaniu amigdaliny. Znany jest przypadek śmierci w USA, spowodowanej spożyciem szklanki pestek jabłkowych. Gdyby ta osoba zjadła razem z pestkami przynajmniej jedno jabłko, nic by się jej nie stało. Cala afera wokół amigdaliny zasługuje na oddzielna notkę, którą postaram się w najbliższych dniach “popełnić” :-). Dzienna norma spożycia pestek moreli w EU wynosi dwie sztuki. Profilaktycznie nie należy przekraczać tej dawki. Istnieją dwie, bardzo dobrze udokumentowane i przede wszystkim naukowo i logicznie uzasadnione, terapie alternatywne – dieta dr. Budwig , oraz najlepiej udokumentowana z naukowego punktu widzenia – Terapia Gersona. W Polskim internecie znajdziecie na ten temat masę informacji – od siebie postaram sie niedlugo dodać jakieś „extra” newsy. Zarówno dr Gerson, jak i dr Budwig, byli w swoim czasie mocno krytykowani i prześladowani przez koncerny farmaceutyczne – ich terapii nie da się opatentować, bo są w 100% oparte na naturalnych produktach spożywczych, podejściu holistycznym do organizmu ludzkiego i w przypadku Terapii Gersona, od dawna istniejących dodać, ze dr Gerson został prawdopodobnie otruty arszenikiem. Osobiście znam 4 osoby, które odwiedziły klinikę w Meksyku prowadzona przez wnuka dr Gersona i grupę odważnych lekarzy. Trzy z tych osób (rak wątroby, zaawansowane stadium raka jelita grubego oraz rak jajnika – wszystkie złośliwe, rak jajnika i jelita grubego z przerzutami) czuja się obecnie świetnie, stosują się do zaleceń, maja świetne wyniki i nic nie wskazuje na nawrót choroby mimo, ze minęły już lata od powrotu z kliniki. Niestety stan jednej z osób był bardzo ciężki i zmarła wkrótce po powrocie do kraju. Terapia Gersona nie jest właściwie terapią – jest totalna zmiana stylu życia i żywienia. Pacjent do końca życia musi stosować się do zaleceń. Do przemyślenia zostawiam wam pytanie: Komu (nie)zależy nad szybkim i długotrwałym wyleczeniu osób chorych na raka? źródło Zapraszam do działu Zioła, mikstury, leki Zabawmy się liczbami, czyli jak uzyskuje się papierowy sukces w onkologii Od ponad pięćdziesięciu lat docierają do nas informacje o przełomie w onkologii, który jest tuż za rogiem. O tym, że koncern x czy y jest o krok od wynalezienia rewolucyjnego leku na raka. Niestety – nic bardziej mylnego. Ktoś, kto pobieżnie czyta tego typu informacje jest przeświadczony, że pojawienie się na prawdę skutecznych lekarstw na różnego rodzaju nowotwory to tylko kwestia czasu – przecież na badania wydaje się miliardy dolarów, więc prędzej czy później czeka nas ogromny sukces w tej dziedzinie ! Chorym i ich rodzinom od ponad pół wieku daje się nadzieję informując, że nowoczesne leki o wspaniałych i przecudownych właściwościach są tuż za rogiem ! Koncerny farmaceutyczne stale pracują nad nowymi lekami. Społeczeństwo co jakiś czas jest informowane, że każdy z nich jest „rewolucyjny”, a ich testy kliniczne niemal zawsze dają wspaniałe rezultaty. Smutna i bolesna prawda jest taka, że u początku XXI wieku firmy farmaceutyczne są tak samo daleko od znalezienia leku na raka, jak były w latach 50 XX w. Dlaczego? Odpowiedź jest brutalnie prosta – nie opłaca się. Jedynym symptomem postępu w onkologi są suche liczby, które są jednak w perfidny sposób manipulowane. Łatwo można znaleźć statystyki „skuteczności” leczenia konkretnych rodzajów nowotworów przy pomocy danego rodzaju terapii, gdzie autorzy chwalą się wyleczeniem 30, 40 czy też nawet 98% przypadków. A tymczasem rzeczywista skuteczność (czyli całkowite wyleczenie) leczenia nowotworów złośliwych chemioterapią, w zależności od rodzaju nowotworu, waha się od 9% do 0% (!). Zabawmy się liczbami, czyli jak uzyskuje się papierowy sukces w onkologii Jak definiuje się osobę wyleczoną z choroby nowotworowej? Mówiąc ogólnie, jeśli pacjent w przeciągu 5 lat od zdiagnozowania raka i po odbyciu standardowego leczenia nadal żyje, uznaje się go za wyleczonego. Jeśli umrze po 5 latach i 1 dniu od zdiagnozowania, nie wlicza się go do osób zmarłych na raka. Troszkę dziwna definicja wyleczenia, prawda? W wielu statystykach, konkretne grupy chorych na konkretne rodzaje nowotworów w ogóle nie są brane pod uwagę, np: osoby w zaawansowanym stadium choroby i osoby które przerwały terapię. Wyklucza się także nowotwory, na które kompletnie nie działa chemio i radioterapia. W ten sposób można łatwo, choć sztucznie podciągnąć liczbę „wyleczonych” do akceptowalnej granicy 30-50% – to Ci dopiero „sukces” ! Do statystyk bardzo chętnie włączane są jednak niezłośliwe i złośliwe, lecz niemal w 100% wyleczalne (głównie przez chirurgię) nowotwory, a nawet zmiany przed nowotworowe. Dobrym przykładem jest tu często wykrywany nowotwór ( a właściwie stan przed nowotworowy) u kobiet, czyli przewodowy rak piersi in situ (przed inwazyjny, z ang. DCIS – ductal carcinoma in situ), który dopiero od stosunkowo niedawna zaczął być włączany do ogólnych statystyk. Jego wyleczalność wynosi 99%, sam w sobie stanowi około 30% wszystkich wykrywanych nowotworów piersi. Najskuteczniejszym rozwiązaniem oferowanym przez medycynę przy leczeniu nowotworów jest interwencja chirurgiczna, min. mastektomia w przypadku raka piersi. Wyleczenia tylko za pomocą interwencji chirurgicznej są wliczane do ogólnych statysyk, co znacznie podnosi ich wartość. Zgodzicie się chyba, że interwencja chirurgiczna diametralnie różni się od chemio i radioterapii? Odejmując 30% przypadków niemal w 100% wyleczalnego DCIS od ogólnych statystyk wyleczenia raka piersi, liczba ta dramatycznie spada. Największym chyba oszustwem w statystyce onkologicznej jest niewliczanie pacjentów zmarłych w trakcie przyjmowania chemii, lub pacjentów którzy zdecydowali się przerwać terapię. Jeśli lekarz onkolog zalecił chemioterapię trwającą łącznie np. 90 dni, a pacjent umrze w 89 dniu trwania terapii, to taki przypadek nie jest uwzględniany w statystykach podawanych do publicznej wiadomości. Chory nie przyjął kompletnego zalecanego leczenia, więc cóż – nie zastosował się do zaleceń, mamy czyste ręce 😉 Równie „ciekawie” chorzy i ich rodziny są ogłupiani, gdy otrzymują odpowiedź na pytanie „Jakie mam szanse na przeżycie?”. Lekarz odpowie „Mam dobrą wiadomość – Pana szanse na przeżycie po przyjęciu tego hiper-nowoczesnego leku, wg. badań klinicznych, wynoszą aż 50%!” Wspaniale, prawda? Niestety te obiecująco wyglądające liczby są podawane jako tzw. ryzyko względne (relative risk). Ogromna większość liczb związanych z procentową szansą na skuteczność danego leku, wynikami badań klinicznych, lub procentową szansą na wyleczenie z danej choroby w statystyce medycznej jest podawana w liczbach względnych. Jest to celowe działanie, ponieważ ryzyko względne wygląda znacznie lepiej, niż ryzyko absolutne. Śpieszę wyjaśnić dlaczego: Żeby zrozumieć gdzie tkwi problem w sposobie podawania danych liczbowych , musimy poznać definicję ryzyka względnego, podaję za Wikipedią: „Ryzyko względne (ang. Relative Risk, RR) – iloraz prawdopodobieństwa wystąpienia danego skutku w grupie eksperymentalnej, w której zastosowano pewną interwencję i tego prawdopodobieństwa w grupie kontrolnej[1]. Ryzyko względne odnosi się także do związków przyczynowo-skutkowych, gdzie jest to iloraz prawdopodobieństwa wystąpienia danego skutku w jednej z obserwowanych grup, w której występuje dany czynnik lub cecha, i tego prawdopodobieństwa w grupie kontrolnej (np. prawdopodobieństwo zachorowania na nowotwór złośliwy w grupie osób obciążonych pewną mutacją genetyczną w porównaniu z grupą kontrolną osób bez tej mutacji).” Mówiąc prościej: Przyjmijmy hipotetycznie, że przez kilka lat przeprowadzamy test kliniczny leku, który w zamierzeniu ma zmniejszac ryzyko zachorowania na raka piersi. Wybieramy dwie grupy po sto kobiet w zbliżonym wieku. Z grupy stu kobiet w wieku 30-50 lat podczas trwania testu klinicznego dwie zachorują na raka piersi. Jest oto grupa kontrolna. Wg. Wikipedii: „Grupa kontrolna – w metodologii nauki: grupa obiektów, którą w ramach wykonywanego eksperymentu nie poddaje się żadnym manipulacjom eksperymentalnym lecz pozostawia w stanie naturalnym.” Drugiej grupie 100 kobiet (grupa eksperymentalna) podawano przez okres trwania testu lek „toksynka mk. II”. Z tej grupy na raka piersi zachorowała jedna osoba. A więc firma, która produkuje nasz lek toksynka mk. II, odtrąbi w mediach sukces – „nasz lek jest niezwykle skuteczny! Obniża ryzyko zachorowania na raka piersi o 50%!” Lecz te 50% jest ryzykiem względnym, ponieważ odnosi się do dwóch zachorowań w grupie kontrolnej vs. jedno zachorowanie w grupie poddawanej testom. A więc rzeczywista (absolutna) skuteczność toksynki mk. II wynosi nie 50, a 1%. Dlatego w przypadku pytań o skutecznośc danego leku/terapii, należy pytać o absolutną skuteczność danego leku/terapii. Produkcja dobrych wyników w praktyce Przykładem manipulacji danymi może być lek Herceptin, gdzie w broszurce producent z dumą podaje: „Herceptin reduced the risk of recurrence by 46%” Link do broszurki herceptinu, Liczba 46% na stronie 20 Jest to oczywiście wynik względny 🙂 46% z marketingowego punktu widzenia brzmi znacznie lepiej niż… rzeczywista, absolutna skuteczność na poziomie 0,6% (!). Ogromna większość pacjentów nie czyta wyników testów klinicznych leków, które przyjmują. Z oczywistych względów – trudna ich dostępność i zawiła terminologia. Ja zadałem sobie ten trud w przypadku Herceptinu. Co się okazało? W jednym z głównych testów klinicznych otrzymano nastepujące wyniki: 34 zgony w grupie kontrolnej (2,0 % wszystkich uczestniczących) i 23 zgony w grupie „leczonej” Herceptinem ( wszystkich uczestniczących). Ogólna, absolutna skuteczność Herceptinu w tym konkretnym teście wynosi 0,6 %. Szczerze mówiąc, codzienne picie zielonej herbaty, godzinka na słońcu i pół godzinny jogi pięćdziesięciokrotnie przewyższają skutecznością herceptin :-). Amerykański przemysł farmaceutyczny i jego „badania” nad skutecznością leków można więc w skrócie podsumować następującą sentencją Linusa Paulinga, dwukrotnego laureata Nagrody Nobla: „Everyone should know that most cancer research is largely a fraud, and that the major cancer research organizations are derelict in their duties to the people who support them” źródło Rak piersi stanowi dużą grupę zróżnicowanych i heterogennych co do biologii i przebiegu nowotworów. Nowotwór piersi stanowi 25% ogółu wszystkich zachorowań na nowotwory złośliwe wykrywane u kobiet. W Polsce stwierdza się każdego roku kilkanaście tysięcy nowych przypadków. Częstość występowania choroby związana jest z poziomem cywilizacyjnym społeczeństwa. Szczyt zachorowań na raka piersi występuje u kobiet w wieku 50-69 lat. Wiedza na temat nowotworów złośliwych piersi poszerza się i ulega zmianie. Choć nowe leki i opcje terapeutyczne pozytywnie wpływają na poprawę rokowania, to najważniejsze pozostaje wykrycie choroby na wczesny etapie zaawansowania. Pomóc może w tym zachowanie tzw. czujności onkologicznej wyrażającej się znajomością potencjalnych objawów raka piersi i metod diagnostyki oraz korzystaniem z badań profilaktycznych i przesiewowych (skrining). Poniższy poradnik zawiera informacje dotyczące objawów raka piersi, metod wykrywania i diagnostyki nowotworów sutka oraz podstawowe zalecenia związane z leczeniem guzów piersi. SPIS TREŚCI: Rak piersi – jakie daje objawy Lista najczęstszych objawów raka piersi Jak wykryć nowotwór piersi Rak sutka – diagnostyka i badania Rak piersi – metody leczenia Rak piersi – jakie daje objawy Symptomy chorobowe i potencjalne objawy raka piersi (guza sutka) zależą przede wszystkim od stopnia jego zaawansowania. Zarówno rak piersi, jak i łagodny nowotwór sutka w początkowym okresie rozwoju przebiegają najczęściej bezobjawowo i wówczas zmiany nowotworowe najczęściej wykrywa się podczas profilaktycznej mammografii lub innego badania diagnostycznego piersi. Każde niepokojące zmiany, które mogą stanowić potencjalne objawy raka piersi powinien zweryfikować doświadczony lekarz. We wczesnych stadiach rak sutka może być wykryty wyłącznie badaniem specjalistycznym. W miarę rozrostu guza piersi dochodzą kolejne symptomy takie jak: asymetria piersi, wciągnięcie skóry lub brodawki sutkowej, zaczerwienienie skóry, jednostronny wyciek z brodawki. Najczęstszym objawem raka sutka jest guz, który nierzadko wykrywa sama chora. Częstość występowania tego objawu szacuje się między 65% a 76%. Guz w piersi jest zwykle dość twardy, czasami ma nierówną powierzchnię i na ogół dobrze wyczuwalne granice. Guzek piersi jest najczęściej całkowicie niebolesny, a pacjentki bardzo rzadko zgłaszają towarzyszące mu objawy, takie jak kłucie czy pociąganie. Innym charakterystycznym objawem jaki daje rak piersi jest wyciek z brodawki sutkowej. Sama brodawka może być wciągnięta, pogrubiała, o zmienionym zabarwieniu lub z owrzodzeniami. Symptomy raka sutka mogą dotyczyć także skóry. Może ona być zaczerwieniona, zmieniona, z obecnością twardego nacieku, owrzodzenia czy wciągnięcia. Objaw skórki pomarańczowej świadczy zazwyczaj o znacznym miejscowym zaawansowaniu procesu nowotworowego. Do typowych objawów raka piersi nalezą również powiększenie okolicznych węzłów chłonnych oraz symptomy związane z przerzutami w odległych narządach. Szczególnie agresywną postacią raka piersi jest zapalny rak sutka, który na szczęście występuje relatywnie rzadko. W badaniu przedmiotowym często nie stwierdza się guza, a objawem zapalnego raka piersi jest obrzęknięta „pomarańczowa” skóra. ZOBACZ: JAK BADAĆ PIERSI Najczęstsze objawy raka piersi – lista U kobiet, u których rozwija się rak sutka, zmiany w obrębie skóry piersi mogą obejmować zaciągnięcie skóry nad guzem (czasem bardzo dyskretne), obrzęk skóry, zmiany o charakterze tak zwanej „skórki pomarańczy” (objaw zaawansowanego raka piersi i częsty w raku zapalnym), zaczerwienienie skóry i jej owrzodzenie. Naciek skóry lub jej owrzodzenie to objaw zaawansowanego raka piersi podobnie jak guzki satelitarne. Objawy raka piersi w obrębie brodawki sutkowej charakteryzują się wyciekiem z brodawki sutkowej, który ma charakter surowiczy lub surowiczo-krwisty, wciągnięciem brodawki (rzadki objaw nowotworu piersi), wykwitami o charakterze zmian krostowatych, w sytuacji progresji rakowi sutka może towarzyszyć krwawienie lub owrzodzenie. Ból jest dość rzadkim objawem towarzyszącym pierwotnej zmianie w piersi, natomiast jest częstym symptomem zaawansowanego raka piersi, gdy na przykład obecne są przerzuty raka do kości. Niewielka grupa chorych kobiet z rakiem sutka odczuwa dyskretne dolegliwości w postaci kłucia, krótkotrwałego dyskomfortu i bólu w okolicy guza piersi. Częstym objawem raka piersi jest powiększenie pachowych węzłów chłonnych po stronie guza. U niektórych chorych rak piersi przybiera postać zapalną i objawia się wówczas obrzękiem i zaczerwienieniem skóry, zwiększonym uciepleniem i bolesnością. U kobiet karmiących piersią, rak sutka został opisany jako zjawisko nazywane milk rejection sign, które polega na niechęci dziecka do ssania chorej piersi matki. Charakterystyka objawów choroby nowotworowej piersi z przerzutami do odległych narządów zależy od lokalizacji tych zmian (duszność, bolesność związana ze złamaniem kości, zawrotu głowy i wymioty, niewydolność oddechowa) Nowotwór piersi – jak wykryć Rosnąca liczba wykrywanych nowotworów złośliwych w obrębie gruczołu piersiowego u chorych bez charakterystycznych symptomów i objawów raka piersi jest wynikiem prowadzonych na szeroką skalę badań rzesiewowych. Największe znaczenie we wczesnym wykrywaniu raka piersi ma mammografia, która umożliwia wykrycie postaci przedklinicznych. Do cech sugerujących w badaniu mammograficznym obecność złośliwego procesu i mogących świadczy o rozwoju tak podstępnej choroby jaką jest rak sutka zaliczamy: asymetrię, obecność mikrozwapnień, litą zmianę o intensywnym wysyceniu i zaburzenia struktury gruczołu piersiowego. W przypadku wykrycia wspomnianych zmian konieczna jest dalsza ocena w kierunku diagnozy: rak piersi. Nie każdy guz piersi jest rakiem, lecz do chwili wyjaśnienia jego natury powinien być traktowany jako potencjalny nowotwór złośliwy. Warto pamiętać, że podstawą ustalenia ostatecznego rozpoznania w przypadku raka piersi jest zawsze wynik badania patomorfologicznego. Podstawą diagnostyki guza piersi jest biopsja gruboigłowa z oceną typu nowotworu, ekspresji receptorów, oceną stopnia złośliwości G i wskaźnika proliferacji Ki-67. ZOBACZ: PROFILAKTYCZNA MASTEKTOMIA Rak sutka – diagnostyka obrazowa Diagnostyka nowotworów sutka opiera się na mammografii diagnostycznej, badaniu ultrasonograficznemu lub w niektórych przypadkach na badaniu rezonansem magnetycznym. Klasyczna mammografia jest najważniejszą metodą obrazowania piersi. Objawy mammograficzne zmiany łagodnej piersi to guzek o wysyceniu równym tkance gruczołowej, zmiana dobrze ograniczona, łagodne zwapnienia, zmiana o kształcie okrągłym, owalnym lub policyklicznym. Mammografia pozwala na wykrycie zmiany o średnicy zaledwie kilku milimetrów, umożliwia ocenę lokalizacji guza oraz wykonanie biopsji (celowanej lub otwartej) Badanie USG cechuje się mniejszą czułością i swoistością, ale jest to technika szczególnie przydatna u młodych kobiet, które pragną sprawdzić czy w ich piersiach nie rozwija się tak podstępna choroba jak rak piersi. Ultrasonografia jest badaniem bezpiecznym dla kobiet w ciąży. Nie znajduje zastosowania w badaniach przesiewowych ponieważ rzadko pozwala na wykrycie zmian niewyczuwalnych palpacyjnie. Rezonans magnetyczny piersi to technika charakteryzująca się wysoką czułością i swoistością. Przeszkodą w powszechnej diagnostyce obrazowej raka piersi z wykorzystaniem MRI jest wysoki koszt procedury. W praktyce wykorzystywany jest w przypadku zmian niejednoznacznych i wymagających pogłębionej diagnostyki. Rak piersi – leczenie Jak podkreślają eksperci – wczesne wykrycie guza pozwala na szybkie rozpoczęcie leczenia raka piersi. W związku z tym, wszystkie kobiety powinny zachować czujność onkologiczną wyrażającą się znajomością objawów raka piersi oraz przestrzeganiem zasad profilaktyki. Należy również niezwłocznie konsultować z lekarzem wszelkie niepokojące symptomy mogące sugerować rozwój raka piersi. Rak przedinwazyjny przewodowy piersi (DSCI) wymaga leczenia chirurgicznego lub leczenia oszczędzającego pierś z uzupełniającą radioterapią, albo wykonania mastektomii. W leczeniu radykalnym wczesnego raka piersi stosuje się: chirurgię, radioterapię, hormonoterapię, chemioterapię oraz leczenie anty-HER2. Oznacza to, że optymalna strategia leczenia raka piersi powinna uwzględniać wielodyscyplinarną terapią skojarzoną. Wykorzystuje się zarówno metody leczenia miejscowego (zabieg chirurgiczny raka piersi i radioterapię) oraz postępowanie systemowe ( chemioterapia, hormonoterapia, leczenie celowane molekularnie lub immunoterapia). Podstawą do ustalenia właściwej sekwencji leczenia raka piersi jest wynik badania histopatologicznego, ustalenie czynników prognostycznych i predykcyjnych oraz określenie stopnia zaawansowania choroby. Zaleca się, aby pacjentki u których zdiagnozowano raka sutka był leczone w wyspecjalizowanych ośrodkach referencyjnych. W maju 2019 roku Minister Zdrowia Łukasz Szumowski podpisał rozporządzenie wprowadzające w w Polsce system Breast Cancer Unit. Oznacza to, że w naszym kraju powstaje sieć wyspecjalizowanych szpitali dedykowanym chorym z rakiem piersi. W takich placówkach osiąga się najlepsze wyniki leczenia raka piersi. Rokowania przy raku piersi zależą od zaawansowania choroby, co podkreśla znaczenie wczesnego wykrycia guza oraz znajomości potencjalnych objawów raka piersi. ZOBACZ: RAK PIERSI – BAZA WIEDZY

co mi daje raka